Przejrzenie powtarzalnych wzorów percepcji, wyślizgnięcie się ze zwodniczych pułapek tego, co przynoszą „ślepe oko i pełne dźwięków ucho”, w nieunikniony sposób wiąże się z zanegowaniem odrębności ego, czy jakiegokolwiek bytu. Rozpoznanie tego utrwalonego błędu poznawczego, iluzji nie tylko świata, ale i samego myślenia, mogłoby prowadzić do powstania zupełnie nowej nauki, a w konsekwencji również nowego kształtu ludzkiej cywilizacji. Ale ten proces wymagałby całkowitej reformy języka, bo nie można przecież rozprawić się z błędem posługując się językiem ufundowanym na błędzie.
English version:
