Atak 2

Wydaje mu się, że zaraz przestanie istnieć, że zostanie rozerwany na strzępy, że urwie mu się świadomość bądź straci kontrolę nad swoimi emocjami, nad sobą – ale nic takiego się nie dzieje, nie ma końca istnienia, świadomość (nigdy) nie zanika.

Boi się własnego strachu, własnych wyobrażeń, boi się podejść, zbliżyć. 

Lęka się tego doświadczenia, a strach przybiera najróżniejsze formy, formy samoistnych bytów, demonów lub patologicznych stanów.

English version:
http://microblogfst.tumblr.com/post/42015082672/attack-2